tlenek glinu

См. также в других словарях:

• tlenek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. tleneknku, chem. {{/stl 8}}{{stl 7}} dwuskładnikowy związek tlenu z pierwiastkiem chemicznym; w jego skład może wejść prawie każdy pierwiastek, z wyjątkiem kilku gazów szlachetnych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tlenek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• glin — m IV, D. u, Ms. glinnie, blm chem. «(Al) pierwiastek chemiczny z grupy glinowców, liczba atomowa 13, srebrzystobiały metal, lekki, kowalny, ciągliwy, dobry przewodnik ciepła i elektryczności, odporny na działanie czynników atmosferycznych,… …   Słownik języka polskiego

• glinowy — przym. od glin Ruda glinowa. ∆ Tlenek glinowy «tlenek glinu» …   Słownik języka polskiego

• alumożel — m I, D. u, blm chem. «uwodniony tlenek glinu, stosowany m.in. po wyprażeniu jako katalizator odwodnienia alkoholi i jako nośnik innych katalizatorów; żel glinowy» ‹n. łac. + żel› …   Słownik języka polskiego

• elektrokorund — m IV, D. u, Ms. elektrokorundndzie, blm techn. «korund syntetyczny, krystaliczny tlenek glinu otrzymywany z boksytu w piecach łukowych; bardzo twardy, stosowany jako materiał ścierny» …   Słownik języka polskiego

• korund — m IV, D. u, Ms. korundndzie, blm miner. «krystaliczny tlenek glinu, minerał najtwardszy po diamencie, o szklistym połysku, bezbarwny, szary, niebieski lub brunatny; otrzymywany również syntetycznie; stosowany w przemyśle i jubilerstwie» ‹płd.… …   Słownik języka polskiego